Fryzury w różnych epokach historycznych cz. 2/2

FRYZURY ROKOKO 

I poł. XVIII w. - małe fryzurki z loczkami przykrywającymi górę głowy. Srebrzysty kolor włosów był efektem pudrowania.
1750 r. - fryzura Lamballe - asymetryczna. Wygładzone włosy zaczesane wysoko w górę, z tyłu zebrane w wielkich lokach. Fryzura była znakomitą podstawą do czepków i kapeluszy
II poł. XVIII w. - fryzura Marii Antoniny - z włosów zaczesanych na stelażu nad czołem, budowana z dopinek sztucznych włosów, ozdobiona klejnotami i długimi strusimi piórami.

FRYZURY EMPIRE

Początek XIX w. - styl empire - bardzo kobiece fryzury.
Włosy długie i krótkie, zebrane do góry, zwinięte w loczki u góry i po bokach nad uszami.

 

FRYZURY BIEDERMEIER

Moda wiedeńska - I poł. XIX w. - od włosów nie wymagano długości lub bujności.

Dla romantycznych kobiet najważniejsze były fantazyjne loki. Upinano je symetrycznie nad uszami. Ponieważ większość kobiet nie posiadała wymagającej ilości włosów do loków, w większości uzupełniano każdą fryzurę dopinkami i treskami, które sprowadzali dla swoich klientek szanujący się fryzjerzy.

Poł. XIX w. - wprowadzono fryzury spokojne, gładkie, z przedziałkiem po środku głowy. Z tyłu upinano luźny kok, do którego dopinano kokardę.

FRYZURY SECESJA

1900 r. - pojawia się moda fryzur z włosów miękko i swobodnie zebranych do góry, upiętych na czubku głowy w regularnie zwinięte loki. Kobiety całkowicie odsłaniały kark i uszy.